"جایزه سینمای جهان" از شبکه بی بی سی ۴، جایزه هیئت ملی نقد آمریکا (ان بی آر)، جایزه بهترین فیلم خارجی انجمن منتقدین فیلم نیویورک، جایزه بهترین فیلم خارجی از جوایز مستقل سینمایی بریتانیا و جایزه بهترین کارگردانی از چهل و دومین جشنواره بین المللی هند!
اینها بعضی از جوایز اصغر فرهادی است ...
البته ایشون در جشنواره فیلم فجر بخاطر فیلم جدایی نادر از سیمین ، بعنوان بهترین کارگردان انتخاب شدن ...
جوایز فراوان آقای فرهادی از دو جهت قابل بررسی است ...
نکته اول :
وقتی یک کارگردان از کشور ایزان اسلامی نامزد جایزه اسکار میشه ، باید طبیعتا باعث افتخار هر ایرانی باشه ، ولی وقتی به موضع گبری ها و رفتار ها و سخنان آقای فرهادی نگاه میکنیم ، حس خوبی بهمون دست نمیده ...
آقای فرهادی باید نشان دهنده ی فرهنگ ایرانی اسلامی ما باشن ، ولی متاسفانه نه تنها اینجوری نیست ، بلکه علیه آرمانها و ارزش های ایرانی و اسلامی موضع میگیرن و رفتار میکنن ...
نکته دوم :
فیلم Slum dog Millionaire (فیلم هندی) ، میلیونر ذاغه نشین ، یادتون هست که چقدر جایزه گرفت ؟
من این فیلمو دوبار دیدم ، فیلم قوی ای بود ، ولی نه اونقدر که 8 تا اسکار بگیره
جدایی نادر از سیمین هم واقعا از لحاظ بازیگری و بازیگردانی و انتخاب لوکیشن و تصویر برداری فیلم قشنگیه ..
ولی اینکه اینقدر مانور بدن و اینقدر جایزه بدن واقعا عجیبه ...
نقطه مشترک این دو فیلم ، یعنی جدایی نادر از سیمین و Slum dog Millionaire نشان دادن وضعیت بد کشور ، نا امیدی ، بدبختی ، استرس و آشفتگی مردم است.
کلا هر فیلمی که نشان دهنده ی بدبختی و آشفتگی مردم یک کشور مستقل باشه ، مطمئنا جایزه میگیره ...
و اما چند آرزو :
ای کاش آقای فرهادی واقعا نماینده ما و فرهنگ و دین ما بود ...
ای کاش ایشون در مراسم اهدا جایزه که همه قبل از دریافت جایزه ی صحبتی میکنن ، به ایرانی و مسلمان بودنس افتخار کنه ...
ای کاش از ترور نا جوانمردانه دانشمندان کشور عزیزمون بگه ...
ای کاش از اینکه به ایران میگن مرکز تروریست انتفاد کنه ، کشوری که تا حالا به هیچ کشوری حمله نکرده ...
ای کاش اصغر فرهادی یک مسلمان بود ...
یا حداقل ...
ای کاش اصغر فرهادی یک ایرانی بود ...
تاریخ چنین می نویسد :
یک کارگردان ایرانی! به خاطر عصبی، دروغگو و غیر منطقی و بدبخت نشان دادن مردم سرزمین اش در یک فیلم سینمایی با دیالوگ های عالی، تصویربرداری خیلی خوب و انتخاب لوکیشن های به یاد ماندنی، پرچم خودش را بالا برد و لکه ننگی پاشید بر چهره کشور فرهیخته، پیشرفته و هنرمند پرورش که مردمانی آرام، متین، با فرهنگ و ارزشی دارد.
مردمانی که برای گرسنگان سومالی افطاری جمع می کنند، سیل زدگان پاکستانی را بر سر سفره پربرکت شان میهمان می کنند و با افتخار مثل کوه پشت ملت مظلوم فلسطین و غزه و بوسنی و مسلمانان بحرینی می ایستند! هرگز جنگی را آغاز نکردند اما در دفاع از وطن شهره هستند
توجه :
از نظر حرفه ای ایشون یکی از بهترین کارگردانهای کشورمون هستند و همیشه فیلم هاشون ی سر و گردن از همه فیلم ها بالاترن ، تو این شکی نیست ...
منظورمن این نبود که ایران یک جامعه ایده آله و آقای فرهادی این فیلم رو ساخته که ایران رو بد جلوه بده ، نه ...
فقط میگم تجربه نشون داده اون کسانی که جایزه میدن و جشنواره میذارن و قدرت دست اوناست ، به فیلم هایی که مردم کشورشونو بدبخت و نا امید جلوه میدن ، جایزه میدن ، مخصوصا کشورهای در حال پیشرفت ... مثل فیلم Slum dog Millionaire هندی ... نه اینکه آقای فرهادی موضوع بدی رو برای فیلمش انتخاب کرده باشه ...
من ، بعنوان یک جوون ، از اینکه ی کارگردان از کشورم ی چنین فیلمی حرفه ای بسازه احساس غرور میکنم ، ولی من ی جوون مسلمون ایرانی ام و از نماینده کشورم انتظار بیشتری دارم ، انتظار دارم از موضع قدرت با اونها رو برو بشه ، نه از موضع ضعف ، شخصیت خودشو بالاتر از جایزه گرفتن از دست اونها بدونه ، انتظار دارم به فرهنگ و دینمون افتخار کنه ...
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
